Nieuw leven

Vandaag geboren: vier meerkoetpullen. Wat een bijzondere kleuren dragen deze kuikens: je zou zeggen, dat tart iedere vorm van jezelf onzichtbaar maken! 'Kom me maar opeten, ik ben hie-ier!'
Merkwaardig.

Nog nooit eerder zag ik dat oranje bontje dat ze om hebben. Uit de verte zie je alleen die rode kopjes. Die zijn dus ook nog gestreept.
Op dit moment zitten ze redelijk veilig. In de poel zijn geen snoeken of andere nare roofvissen, maar rondom de poel zijn wel roofvogels. Beide koetouders zijn echter zeer waakzaam...

Mooi plaatje

Nog meer dan vorig jaar steken de viooltjes hun kopjes op in het grind aan de voorkant. Daar staan ze zo dapper in de wind te wapperen!

Nieuw grind

Het gaat weer erg mooi worden op ons erf.....Alles wordt geëgaliseerd en er komt een nieuw laagje grind op.

Wat zou ik toch graag zo'n schuivertje hebben, zo handig!

En hier ligt het al. Móóí!

Openluchtspel Loo

De generale van het Openluchtspel 'Niks is zoas 't likt'  speelt zich af in het eerste anderhalf uur ijskoude regen, een RR die het niet doet, een actrice die op zoek naar haar telefoon te laat begint en daardoor de regisseur des duivels doet worden, maar verder gaat het wel goed. De kinderen joelen in de tent en eentje moet bijna spugen van de kou en de drukte. J. voedt haar baby die ook een rol heeft tussen de bedrijven door en ik knip elastieken op maat als sokophouders voor de Duitse toerist in knickerbocker.  Opeens is er een parkeerterrein met licht en hekken voor de fietsen voor het publiek, staan er op het toneel vrolijke plantjes voor de huisjes, is er een prachtig terras voor het café met authentiek terrasmeubilair en is de vijver aangekleed met riet en boompjes. En is iedereen druk in de weer met z'n kostuum en heb ik talloze knopen aangezet en lintjes vastgenaaid en haartjes gekamd, ik vind het allemaal even prachtig.  Henk O. zit gekleed in een rode fleecedeken op een hoge kruk bij de Veenweg  het verkeer te regelen en F. windt zich enorm op vanwege die niet werkende RollsRoyce. Wij van de klerenclub hebben het over de juiste kleur van de sokjes en de panties en of de snor van de bakker niet wat zwarter moet want je ziet hem helemaal niet. Er zitten heel wat diehards op de tribune om publiek te wezen (vrijwilligers, gekleed in skipak bedekt met regenkleding) en wij staan onder een Amstelparasol te kijken of de kleren kloppen ('Denk je niet dat dat sjaaltje een beetje tè is') Het is een wonder van logistiek en coördinatie, opeens staan E. en B. met tafels in de tent voor de schmink, is er altijd koffie en koek en limonade voor de kinderen. Ik leer allemaal nieuwe mensen kennen.  In wat voor prachtig dorp wonen wij.

Een kleine tragedie

Gistermiddag ontbrak het gebruikelijke gepanieker van papa merel toen ik nog even wat bij de kippen ging rommelen. Ik zag moeders niet op het nest zitten. Ik ging weer snel weg, inmiddels zat ze toch sinds 10 april te broeden. Vanmiddag was ik er weer, de zon scheen, opnieuw een onverwacht mooie middag. Papa fladderde voor me uit op het weitje maar hij zei niets. Opeens verontrust voelde ik in het nest. En tot mijn verbazing voelde ik geen eitjes meer, maar het zachte gladde velletje van jonge vogeltjes. Te koud. Even hoopte ik nog dat ze zich misschien dood hielden (dat doen jonge vogels als ze onraad vermoeden) maar natuurlijk wist ik wel beter. Drie kleine dode vogeltjes - zo te zien een dag of wat uit het ei. Ik wist niet beter dan dat vogels drie weken broeden, maar dat is dus kennelijk gebaseerd op kippenkennis. Ik besloot het nest weg te halen maar de droogmolen weer precies zo neer te zetten. Om te kijken of papa een nieuw vrouwtje kan vinden want of het vorige is dood of heeft de vleugels genomen en kennelijk is de broedzorg voor pa alleen teveel van het goede geweest.

Voor het nest heb ik een kuil gegraven en de vogeltjes ter aarde besteld. Daar word je dan toch even een beetje verdrietig van, zo'n onbegonnen leven.

En dan nog even een update

over het nest: er zit inmiddels een merel op te broeden en haar mannetje gaat aan een stuk door te keer als ik mij in de buurt beweeg en helaas voor hem gebeurt dat nu eenmaal want hij is zo dom geweest dat nest bij de houtstapel & de palletplantage te bouwen. Ben benieuwd of ze het volhouden.

De eerste

Hij doet het niet meer, deze meikever. Hij lag opeens in de gang. Suus drentelde om me heen alsof het háár meikever was. Dus ik vermoed dat hij toch wel van dit jaar is, dan is het dus meer een aprilkever, op 12 april!

Beetje traag komen ze op, deze dubbele stokrozen. Ik heb ze 23 maart al gezaaid en nu schiet het al een week niet echt meer op

Net als met de gemengde bladsla en de rucola, het wordt slap en groeit niet verder. Ik ga hem nu gewoon buiten zetten, die bak. En nog wat verder uitdunnen. Maar ik herinner me dit niet van andere jaren.

Een dagje regen, zoals op tweede Paasdag, heeft wel voor een groeistuip gezorgd op de palletplantage:
de spinazie komt tevoorschijn en ook de radijs zet er nu meer vaart achter en alle plantuitjes hebben nu een groen puntje.  Ik kan die handel wel de grond uitkijken, ben denk ik weer te ongeduldig.

Julia Childs

Na het zien van de film Julie/Julia moest ik natuurlijk dat beroemde kookboek 'Mastering the art of French cooking' hebben. Reeds de volgende dag had ik het besteld bij www.boekhandelpraamstra.nl  en gisteren kwam het ongeveer twee kilo zware standaardwerk aan. Geweldig! Tot in detail staat ieder recept beschreven met op logische wijze de ingrediënten vermeld: wel eerst even alles doorlezen want klaarzetten is toch altijd wel handig. En echt, in dit boek is koken tot kunst verheven. Niet zomaar even alles tegelijk in een foodprocessor kwakken, doorroeren, in de vorm gieten, in de oven schuiven, klaar. Nee, één voor één alle handelingen uitvoeren - hetgeen inhoudt dat dit wel een kookboek is voor mensen met een hoop tijd en de geloofwaardigheid van het verhaal van Julie bijna zou ondermijnen ware het niet dat dat echt gebeurd is. 't Arme kind, ze moet inderdaad 's nachts doorgekookt hebben.

 Maar goed, ik ging dus de  Reine de Saba maken met de pure chocoladeeitjes die altijd overblijven in de bonbonnière. Daar ga ik al de fout in, want je moet 'smeltchocolade' gebruiken. Allez, dit smolt ook best, met een eetlepel rum & een eetlepel koffie toegevoegd en de eitjes waren warempel samen 110 g

 110 g boter, 110 g suiker (ik neem voor cakes ed altijd fijne kristalsuiker of neem uit Frankrijk deze nog fijnere suiker mee.

Drie van onze eigen overheerlijke scharreleitjes gesplitst

 en de chocola begint al lekker te smelten, terwijl (sorry, Julia) de automatische mixer de boter en de suiker romig mixt, daarna één voor één de eidooiers, de volgende tot de vorige helemaal opgenomen is

 Ondertussen de drie eiwitten volgens haar specifieke wensen stijf geslagen (eerst half, dan een eetlepel suiker erbij, dan pieken, ik doe altijd die suiker er meteen bij en krijg hetzelfde resultaat) Maar ja, dat zal 'de kunst' zijn

 Dan moeten er 50 g gemalen amandelen bij, nu had ik nog amandelschaafsel over van de daslookpesto dus dat heb ik maar wat verkruimeld, 1/4 tl amandelessence erbij

 En de amandelchocoladecreme door het boter/suiker/eigeelmengsel roeren

 70 g gezeefde bloem (en dat zeven is echt geen overbodige luxe)

 en toen met beetjes tegelijk afwisselend eiwit en bloem door het beslag spatelen met een rubberen spatel.

 Alles in een vorm met doorsnee 20 cm, daarvan heb ik alleen een springvorm dus die bekleed met keukenpapier (anders gaat het lekken) en in de 175graden voorverwarmde over geschoven.

 en dan natuurlijk even lekker samen met Suus de gebruikte spatels etc. aflikken, mmmmm, dat is al heel erg lekker

 Behoorlijk wat afwas, van zo'n receptje, maar daar hebben wij gelukkig een machine voor.

 Het Boek

 

Na 25 minuten vond ik 'm nog iets te nattig, dus vier minuutjes extra gegeven, toen 10 minuten laten inkrimpen in de vorm

 En omgekeerd op een taartrooster. Van binnen moet hij een beetje klef blijven, volgens mij is hij dat ook.  Daar moet hij nu twee uur afkoelen voordat er chocoladeboterglazuur, dat ik ga maken van witte chocolade-eitjes, op mag.

Inmiddels is hij helemaal klaar en heb ik er een seizoenstaartje van gemaakt.

De frambozensaus (eigenlijk door een zeef gewreven diepvriesframbozen van de overheerlijke frambozengaard van Peter&Marian v. Eerdt (dus nog van vorig jaar) zit in het witte kannetje. En eens per jaar mag ze tevoorschijn komen, ons theehaaspotje, traditie! De lamsbout staat te marineren, gisteravond heb ik alvast aardappelpuree à la Julia gemaakt met knoflooksaus erdoor, vrij spectaculair van smaak, kan ik wel zeggen. En natuurlijk weer met veel boter bereid. Julia is 91 jaar oud geworden, haar man 92. En ze rookten ook nog. Dus wie het weet, mag het zeggen!

Lastig parket

 Tja, dan denk je lekker weer je wasje buiten op te hangen en dan krijg je dit. Prachtige plek natuurlijk, ik ben het helemaal met de vogel (merel?) eens. Maar betekent dat dat ik de komende zes weken geen droogmolen heb? Dat ik de droger moet gebruiken? Dat is weer niet zo goed voor onze omgeving. Er zit nog niks in en misschien zijn de bewoners wel erg geschrokken van onze houtzaag-kloof-opruimactiviteiten.

 Bijna alles weggewerkt! Alleen blijven er altijd een stel van die eigenwijze tronken over waar je niets anders mee kan dan ze machinaal verwerken. En daar is nu het nu weer eigenlijk een beetje te weinig voor.

 

 Het is natuurlijk een beetje killetjes, maar er zit toch leven in de grond: de rucola komt op, een week nadat ik het binnen ook gezaaid had. En ook het gemengde zaadmengsel. Ben benieuwd.

 En leeg is het erf weer!

Prachtig hout, dat fruitbomenhout. Zoveel kleuren! De binnenstam is vermolmd, maar de rest is keihard en loodzwaar. Dus eerst maar eens minimaal een jaartje drogen......

Alles weer anders

Opeens kun je vanuit Picasa niet rechtstreeks meer foto's uploaden naar je blog. Nu mislukte dat nog wel eens en dat hebben ze kennelijk niet kunnen oplossen. Dus dan maar op de omslachtiger manier.

Het dreigde te gaan vriezen. Dus gisteravond nog snel even de hortensia's bedekt met fleece dekens. Vorig jaar zijn ze bevroren en had ik nauwelijks bloemen, nu zijn ze al zo ver uitgelopen dat een beetje vorst weer fataal ;-) kan zijn. Maar echt gevroren heeft het niet en ik heb ze weer uitgepakt, vanmorgen.

Kijk, daar heb je nu buren voor: gisteravond kwam H.H. een hele appelboom brengen met de trekker. Dat is toch zeker een maand stoken! Om maar niet te spreken van alle warmte en lichaamsbeweging deze berg daarvoor al teweeg gaat brengen!

Nauwelijks een week geleden gezaaid en met een flinke spurt bezig: dat scheelt dan toch een hoop met buiten, daar is nog niks te zien. Rucola en gemengde bladsla!