Dudeljo

Deze zomer las ik in het blad van de Vogelbescherming een oproepje om mee te werken aan een boek van Hans Dorrestijn over de wielewaal. Er was een wat merkwaardige beloning als je bijdrage gepubliceerd zou worden: een gesigneerd exemplaar. Maar goed, ik had wel iets te melden over de wielewaal en stuurde mijn bijdrage in. IJdelheid is niemand vreemd, natuurlijk. Twee weken geleden kreeg ik een boekje toegestuurd en ja, mijn bijdrage staat er in! Alleen: het betrof hier géén gesigneerd exemplaar....Mensen die mij kennen weten dat ik mij vervolgens als een terrier vastbeet in die niet nagekomen belofte. We waren even in Schotland en mooi geen antwoord van Van Nijgh en Ditmar: dus dit weekend even mijn onbeantwoorde mailtjes gecheckt en hem nogmaals verstuurd en ja hoor: vandaag kreeg ik een licht kribbige mail terug met een Speciaal Voor Mij gemaakt attachment met een Echte Handtekening van Hans Dorrestijn. Nou, daar ben ik toch blij mee...!
En dus hier, gratis en voor niets voor iedereen, mijn bijdrage:

De onzichtbare wielewaal

Eigenlijk zijn man en ik helemaal geen vogelaars. Ja, we hebben wat gidsen en een verrekijker maar die liggen meestal thuis of in de auto als we aan de wandel zijn. Zodat we de vogels die we zien dan eigenlijk ook niet echt zien. Ze hebben al de vervelende eigenschap net weg te vliegen als je ze eindelijk in het vizier hebt en daarbij zijn de meeste op afstand grijsbruin, blauwgrijs of bruingrijs met witte vlek en is determinatie iets voor de echte vogelaars. Die zien iets vliegen en roepen: ‘grauwe klauwier!’ of‘fitis’! Jaja.

Daarom is het voor ons leken zo fijn dat er ook een vogel is die gewoonweg niet te missen is: de wielewaal. Zijn kanariegele verenkleed onderscheidt hem op afstand in niets van juist, de kanarie, maar omdat hij niet in een kooitje zit weet je zeker dat als je zoiets ziet vliegen, het een wielewaal is. Áls je hem ziet vliegen, want dat is in onze relatie jarenlang een pijnpuntje geweest. Tot voor kort was ik nl. de enige die ze zag vliegen, wielewalen dus en mijn Dirk, nog wel bioloog, niet. Voor het eerst zag ik er een in 1997, inde Pyreneën. Eigenlijk zag iedereen in ons wandelgezelschap hem, behalve Dirk. Jaren later kampeerden we weer in de Pyreneën, op een andere plek, weliswaar maar toch: de eerste ochtend dat ik naar de bakker liep om een baguette te halen vloog er een wielewaal maar net over mijn hoofd heen in plaats van er tegenaan. Geweldig! Zo trots als een pauw was ik. Dirk keek me doordringend aan en zei niet veel. De volgende ochtend sliep ik nog half toen ik hem al volledig gekleed de caravan zag verlaten: hij ging naar de bakker. En dat bleef zo, een week lang. Ik zei niets en hij ook niet. Daarna ging ik weer op pad voor het dagelijks ontbijt. Maar behalve een merel met witte vleugels zag ik ook niks bijzonders meer.

We verhuisden naar een bosrijk gedeelte in het oosten van het land. Een van de eerste keren dat ik op de fiets zat vloog er een wielewaal voor me uit. Uiteraard vond ik het wel nodig dat even te smssen. Maar u raadt het al: weer vertoonde dit prachtige vogeltje zich alleen aan mij. Inmiddels bereikte het dier een mythische status. Eigenlijk werd ik niet geloofd, dat was nog het ergste. Het werd tijd voor een Eigen Wielewaal. En warempel. Vorige week belde hij van een locatie in de buurt van Winterswijk: niet één, maar twéé wielewalen had hij gezien. En degene die bij hem was ook.

Dat trekt de verhouding dan nu weer glad. Maar een beetje jammer is het wel. Ik zet nu in op de gekraagde roodstaart. Die moet ook zonder kijker lukken.

Hamsterweekend

Dit weekend stond in het teken van hamsteren.
Al de gedroogde kruiden in potjes gedaan & gelabeld, rucolazaad uit z'n hulsjes gepeuterd, noten nog maar eens door elkaar geschud, die moeten nog wel even drogen. 36 kleine cupcakejes gebakken voor de Lezing&Lekkers en gisteren twee appeltaarten.

 

Gisteren bezig geweest met de boomgaard. De opbrengst dit jaar is bedroevend. Dirk gebruikte zijn beproefde steen aan touw methode om de appels uit de boom te krijgen

 

 

(die ladder staat er voor de sier) maar het leverde allemaal tot nu toe slechts 43 kg op. Peren zijn er helemaal niet! A.s. zondag is er een sapmobiel in Markelo, daar gaat hij dan heen met dit beetje, misschien valt er nog wat uit de bomen de komende week dan kan dat er nog bij.

En dat heb ik net even nagekeken: vorig jaar hadden we in totaal bijna 200 kg appels & peren waar uiteindelijk 29x5 l pakken sap van zijn gemaakt!

 

Ze zijn wel mooi van kleur en de goudreinetten zijn ook heerlijk van smaak, dat vinden de vogels ook want zelfs die in de bomen hangen zijn aangepikt

 

Tja, en nog een assortimentje groene tomaten. Daar schijn je ook iets mee te kunnen. Ik wacht eerst nog wel even of ze misschien nog rood willen worden, dat heb ik liever ;-)

Recaputulerend: over de palletplantage ben ik redelijk tevreden. Deze winter gaan we alle hazelaars aldaar inkorten (tot de grond toe afzagen, dus) om meer licht te krijgen, want dat is wel nodig. Sommige dingen doen prima, zoals diverse slasoorten, uitjes, andijvie, sperciebonen. Andere dingen niet: worteltjes (bolle), koolrabi. Per bak was er sowieso een groot verschil, terwijl er eigenlijk toch overal wel hetzelfde soort grond in gaat, aangevuld met paardenmest en compost. Dat moet dan toch vooral met licht te maken hebben. Voor wat betreft de tomaten: volgend jaar doe ik vooral de kerstomaatjes. Dit jaar had ik die niet, de buurvrouw wel en die waren echt heerlijk (ze gingen op vakantie toen de tomaatjes rijp waren) en zoals je aan de oogst hierboven ziet, voor tomaten heb je toch echt wel een kas nodig al heb ik nu in jaren niet zo'n goede opbrengst gehad.
Binnenkort de bakken helemaal schoon maken en dan maar weer wachten op het voorjaar!

Niet alleen maar dood

Een paar weken geleden (20 juli) schreef ik al een IM voor onze Jack en vandaag was het zover. Genoeg. Rondtollend, spoor bijster, weg kwijt, alleen nog levend op instincten: eten, poepen en plassen, slapen en eindeloos achter me aan lopen. De dierenarts kwam hier, we wilden hem de vreselijke behandelkamer daar besparen. En zo is het gebeurd, thuis op de bank, in Dirk's armen, het leek of hij sliep.

Met Jack is er ook een soort tijdperk voorbij. We namen hem toen mijn moeder terminaal bleek om ook nog wat leuks en positiefs te hebben en hij werd  grote vriend met mijn vader. En leuk was Jack. Hij zorgde voor net dat beetje positieve afleiding dat nodig was tijdens de zware maanden die volgden op zijn komst. En zo is er weer een stukje leven afgesloten, want met zijn dood verliezen we weer een stukje band met de mensen die hij gekend heeft. Zo gaan die dingen.

 

Lief, stoer mannetje, je bal ligt op je graf en er brandt vanavond een kaarsje. We hebben een boel mooie herinneringen aan je - je wordt niet vergeten!

De laatste boontjes

 Gisteren, na een dagje Utrecht met Joke was het na al die drukte heerlijk om nog even in de tuin te prutsen en de laatste boontjes van dit seizoen te oogsten en gelijk de planten te rooien. Het wordt nu kaal in de palletplantage, nog wat diverse soorten sla, tomaten, prei, knoflook en een dappere aardbei en wat andijvie voor de kippen is het nu wel op. De sierkalebassen zorgden voor een mooi ensemble in de vensterbank naast de voordeur

en kijk wat er voor moois gebeurt met een uitgedroogde artisjok. In Frankrijk hadden we er een gekookt maar het resultaat was niet om over naar huis te schrijven (hetgeen ik nu wel doe). Uit blik zijn ze lekkerder ;-) en opgedroogd mooier.

Walnoten zijn er genoeg en dit jaar ook niet zo pietepeuterig als vorig jaar. Dat worden weer heel wat 'notenopjezang' taarten!

Herfst

Vandaag was het aan het eind van de middag zulk mooi, windstil weer dat je de herfst  kunt ruiken.
Ik heb maar eens even wat huisgehouden in en rond de palletplantage: de laatste bonen laat ik nog even doorgroeien voor een 'boon'n op maol' maaltijd, de tomaten nog maar weer eens opgebonden en gekortwiekt, nieuwe veldsla gezet en nog wat andere sla. Ben benieuwd of het nog wat wordt. De preien schieten niet bijzonder op, misschien toch nog maar even een stoot compost geven, deze week.

De sierkalebassen hebben na een aanvankelijk trage start er de gang flink in gekregen en groeien over alles en iedereen heen. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ik ze gezaaid heb, want ik vind er niet veel aan. Zaad dat ik nog had? Misschien kan ik het nog ergens op dit blog terugvinden ;-)

Toch nog een mooi geheel: sla, sperziebonen, prei, andijvie. Vanavond stamppot andijvie gegeten, eigenlijk de enige manier waarop ik andijvie lust. Vroeger kregen we dat gekookt met een papje, jggg. Groente moeten eten was een van de redenen waarom ik als kind er constant en hevig naar verlangde volwassen te zijn en m'n eigen potje te kunnen koken en zelf te bepalen wat ik at. Dus die slijmerige groentes (en ook al die koolsoorten, gekookte groene kool, prei met zure saus) heb ik nooit meer gekookt. Wel veel rauw gegeten. Véél lekkerder!

Het is overigens wel de eerste keer sinds we hier wonen dat ik op 16 september nog geen één keer appeltaart gebakken heb. Er zijn domweg geen appels. Had ik vorig jaar nog manden vol sterappels, nu valt er zo nu en dan zo'n rood appeltje van de boom en is dan meestal al hevig aangevreten door vliegen en wespen. In de boomgaard zie ik nog wel het e.e.a. aan de bomen hangen, Bramleys en goudreinetten, maar zoals vorig jaar is het zeker niet.

 

Deze rode jongens compenseren dat appelgebrek wel een béétje, in jaren niet zoveel tomaten gehad maar dan moet ik er wel bij zeggen dat ze dit jaar ook wel veel extra aandacht gekregen hebben.
Her en der zijn er nog heel wat dus ik hoop genoeg te hebben om een flinke pan lekkere eigengemaakte tomatenprut te koken.

En tenslotte heb ik het aardperenloof flink afgesneden, die dingen waren wel vier meter hoog en namen een hoop licht weg boven mijn verste moestafel, waar nu de veldsla in staat. Ik geloof dat ik ze pas in november kan gaan oogsten, ik ben er erg benieuwd naar want ik heb ze nog nooit gegeten!

 

.

Zal het.....

 

 

Waarneming

Er zijn van die klussen die moeten gebeuren en waarbij je dan zo lekker na kunt denken. Honden uitlaten, stofzuigen, strijken, best veel, eigenlijk. Vanmorgen was ik aan het grasmaaien in de boomgaard, een flinke klus die ik en mijn loeisterke Viking doorgaans zo in een uurtje klaren. Er zijn al heel wat appeltjes van de boom gevallen en in de rottende plekken feesten wespen. Dat hadden we vorig jaar niet. Daarover nadenkend, in de pers lazen we dat er dit jaar weinig wespen en muggen zijn, dankzij de ‘late koude’. Een wetenschappelijk instituut in Wageningen heeft dat bekeken. Wij, hier in Loo, bekijken dat anders. Hier barst het van de wespen. In jaren niet zoveel gehad. En ook andere mensen in andere delen van het land hoor ik klagen over wespen. Vreemd.

Dat brengt me, nog steeds maaiend, op de volgende waarneming. Die van de huizenprijzen. In de kranten gaat het over 5, 10%. Nu kijk ik wel eens op Funda en tegenwoordig kun je daarop de oorspronkelijke vraagprijs van de huizen bekijken (zoiets als ‘van…voor’) zien. Daaruit blijkt dat de prijzen met tienduizenden euro’s tegelijk naar beneden gaan. Nu is mijn bèta kant beslist onderontwikkeld te noemen, maar in mijn visie hebben we het dan toch meer over 25 tot 30% of nog meer. Waarom zou men daar zo geheimzinnig, of noem het misleidend, over doen? Veel om over te mijmeren dus, zo tijdens het rondsleuren van die machine.

En omdat ik dan toch zo lekker bezig ben: de economische crisis. Kom op een zonnige middag in een willekeurige gezellige provinciestad en je moet vechten om een plek op een terras. Het aantal reizigers op de vliegvelden stijgt. En er staan steeds nog overal files. Zou het niet kunnen zijn dat die ‘economische crisis’ eigenlijk al twintig jaar geleden begonnen is en de zaak nu aan het normaliseren is? Die huizenprijzen, dat sloeg toch ook helemaal nergens meer op en die konden alleen maar zo hoog worden bij de gretige gratie van de hypotheekverstrekkers – die nu van ons geld de touwtjes opeens erg strak in handen houden, maar nu andersom? Al die mensen die al jaren op de pof leven en nu tegen het plafond aanlopen. En al die lege kantoorgebouwen voor bedrijven die niet bestaan: dat hebben we toch maar allemaal laten gebeuren. En laten we daar gewoon vooral mee doorgaan: dingen laten gebeuren. Dan komt het vanzelf goed, met collateral damage, maar dat moet dan maar.

De tomaten groeien flink, m’n tweede lading sperziebonen verwacht ik met deze weersomstandigheden volgende week te kunnen verwerken, de andijvie spuit de grond uit en er is ook nog verse rucola. De kippen leggen prima. Er ligt van alles in de vriezer en volle potten jam staan in de voorraadkast. Mocht de nood aan de man komen, dan kunnen wij hier onze broek aardig ophouden. En we zitten nog op 7 meter NAP ook.

Straks ga ik de tuinbank blauw schilderen. En en passant het volgende wereldprobleem oplossen.

Goedkoop wassen

Van @Gweaneth kreeg ik het recept voor een prima wasmiddel dat per 1,8 liter ongeveer 0,25 ct kost - dus wat wil je nog meer! Ik heb het recept gecombineerd met een ander recept dat ik op internet vond en er al een paar wasjes mee gedraaid en ik ben er supertevreden over! Zachte was, hartstikke schoon & goed voor wasmachine en milieu (om het dan nog maar niet te hebben over de portemonnee.....)

Hier het recept:
Los 40 gram geraspte Sunlightzeep of Savon de Marseillaise op in 300 ml warm water. Doe er dan 30 gram soda bij en nog eens 1,5 l warm water. Alles flink schudden (b.v. in een lege wasmiddelfles ;-) en een nachtje laten staan. Voor een lekker luchtje voeg ik er een theelepel etherische olie aan toe. Het wasmiddel mag alleen als je een RVS trommel hebt. De dosering is dezelfde als van ander wasmiddel: een bolletje per was, afhankelijk van de grootte van je was & van je trommel.
Als wasverzachter wordt aanbevolen een scheut schoonmaakazijn, de zure lucht zou na het drogen niet aan je kleren te ruiken zijn, maar ik heb alles zo zongedroogd en ik vond wasverzachter niet nodig. Zo nu en dan een scheut schoonmaakazijn is overigens helemaal niet verkeerd voor je machine, ook al is ons water kalkarm.

Je schijnt het ook nog anders te kunnen doen: de zeep met koud water opzetten en dan aan de kook brengen. Ik zie daar de meerwaarde niet van in, want zo gaat het ook prima - en het scheelt weer gas ;-)

Ik heb het wasmiddel 'Gwen' genoemd, naar de brengster van dit mooie nieuws!!

Hitte

14.45, 18 augustus - en hier komt nooit zon, maar vanmorgen bleek de hoogste temperatuur op het erf achter (ook in de schaduw) gisteren 38,5 graden geweest te zijn. Dat heb ik hier nog nooit gezien. Ben benieuwd naar vandaag!

Vandaag voor het eerst sinds we hier wonen de luiken gesloten om het binnen iets aangenamer te houden, hoewel de leilindes tot halverwege de middag doen waarvoor ze ooit geplant zijn. Eerder de afgelopen week is er nog flink veel water gevallen, maar de bakken & potten kunnen wel weer een plens gebruiken. En voor de coeur de boeufs is dit natuurlijk topweer!

Ik geef ze flink veel water zodat ze nog groter kunnen worden.

En dan tot slot nog even dit plaatje van nu toch best wel echte vriendjes, zo nu en dan...: samen Koefnoen kijken.

(foto DP)

12 augustus

Na jaren nauwelijks last van wespen gehad te hebben is het dit jaar raak: je zit nauwelijks buiten of die etterbakjes komen al mee-eten. D. is allergisch voor wespen dus heeft hij nu een testset wespenvallen opgehangen, met cola, ranja, sinas, siroop, witte wijn, jam, sinaasappelmarmelade, cervelaatworst.
En nu maar kijken welke het beste resultaat geeft.

 

 

 

 

 

 

Toch even schrikken, van dit vreemde  verzamelingetje naast de buxus. Spookje vermaakt zich nu steeds in die struik en Suus rost er onderdoor. Daarbij moet ze deze items gevonden hebben, de muis/rat was al de hele winter kwijt en die kokosnoot was ik ook al een tijdje kwijt.

Toverbonen

Sperziebonen plukken is een tricky business. Van de week, toen ik thuiskwam, meldde manlief dat hij voor de groente gezorgd had, vanavond. Er lag een wat karig bosje bonen op het aanrecht? 'Dat is alles wat een beetje rijp was ja!' 's Avonds ging ik nog even aan de gang en kwam binnen met een volle bloempot. 'Die heb je nooit van die planten geplukt!"Nu geef ik toe, als je aan de ene kant klaar bent en je loopt naar de andere, plukt daar alle bonen af, dan zijn ze inmiddels aan die eerste kant weer totaal aangegroeid en kan er zo weer een handvol af. Wonderlijk.
Ik ga er maar van uit dat dat gebrek aan plukkunst is. Want anders....Inmiddels ligt er al het e.e.a. in de vriezer. Het weckplan heb ik bij gebrek aan een weckketel opgegeven, ik ga niet weer zitten knoeien in de oven. En voor de prijs van een weckketel kan ik héél veel sperziebonen kopen, mocht dat nodig zijn.

De eerste planten heb ik gerooid, en degenen die ik in de palletplantage had gezaaid uitgeplant in het sinds gisteren lege aardappelbed. Veel kwam daar niet uit, maar voor ons genoeg voor weken.

De appeloogst lijkt zich niet heel gunstig te ontwikkelen. Van vorig jaar staan er nog een stuk of tien potten appelmoes in de kelder dus daar ga ik ook niet meer aan beginnen. Helaas was een deel van het sap verloren gegaan doordat het toch niet helemaal goed gegaan was met pasteuriseren, vorig jaar. Jammer! Nu moeten we nog zeker twee maanden wachten op nieuw sap en dan nog hopen op voldoende appels.....

Vooruit dan maar

Na een dag of tien had Suus geaccepteerd dat het kleine monster nooit meer weg zou gaan en besloot ze toen van de nood een deugd te maken: het stel 'speelt' de hele dag al ben ik er nog steeds niet achter wie nou eigenlijk wie wil opeten. En gisteravond lagen ze voor het eerst samen te slapen: als je er dan met je camera aan komt sluipen is dat slapen natuurlijk snel over, maar nu kijkt Suus alsof ze wil zeggen: 'Sssttt, ze slaapt...!"

Zomaar even wat zomerse plaatjes

 

 

 

 

 

 

Oogst

Gisteren de eerste boontjes geoogst en gelijk ons favoriete huistuinrecept gemaakt: sajoer Goelai met bonen, eieren van eigen erf en de aardappel nog even niet, die mag nog een weekje ofzo. 

Vanmorgen bij de http://www.hofvantwello.nl/  nieuwe preiplanten en slasoorten gehaald om de lege plekken op te vullen; eergisteren zijn nl. ook de uien gerooid. Ze waren niet zo groot geworden maar eigenlijk is dat wel prettig: hoe vaak gooi je niet een deel weg van een ui omdat het teveel is! Zeker als je nog maar met z'n tweeën bent.

Je ziet, het tiert welig: warmte na al die nattigheid doet wonderen. In de grote bak staan tomaten, sperziebonen, dunne broccoli, koolrabi, hier en daar wat sla & rucola. Ik had ook balworteltje gezaaid, maar dat wordt helemaal niks. Zijn ook ondergesneeuwd door de bonenplanten.

De paardenmesthoop die ik in november gemaakt had is inmiddels behoorlijk geslonken en doordat de kippen er regelmatig op rondscharrelen is het nu prachtige, rulle 'compost' (dat mag je alleen zo noemen als het van plantaardig afval is) geworden dat ik rijkelijk over mijn aanplant gestrooid heb.

Dit zijn de uien. Die zien er zo van dichtbij toch heel indrukwekkend uit.

En dan kan ik toch niet even laten, al die bloeiende waterlelies! Dat blijven toch fascinerend mooie bloemen
Soms bloeien er tien tegelijk!